⭕️قسمت اول
1⃣ تغذیه پرفشار یا پرخوران(توربوشارژ)
✅مزایا: قدرت بیش تر بدون افزایش در حجم موتور
❌ایرادات: مصرف سوخت بیش تر، تاخیر توربو
یک موتور به سه چیز برای تولید حرکت نیاز دارد: سوخت، هوا و جرقه.
وارد کردن هوای بیش تر با فشار به داخل موتور، قدرت تولیدی توسط پیستون های موتور را افزایش می دهد. یک روش قدیمی برای انجام این کار استفاده از تغذیه پرفشار است. می دانید که این فرایند با وسایلی مانند توربوشارژر و سوپرشارژر رخ می دهد. در یک موتور با تغذیه پرخوران یا پرفشار، هوا با فشاری بیش از معمول وارد اتاق احتراق می شود که موجب تراکم و تولید توان بیش تر در موتور می شود. توربوشارژرها و سوپرشارژرها در اصل کمپرسورهایی هستند که هوای بیش تری را به داخل موتور می فرستند. سیستم های تغذیه پرفشار قبل از استفاده بر روی موتور خودروها در دهه 1960 ، به مدت طولانی در موتور هواپیما استفاده می شد. آن ها برای موتورهای کوچک نیز بسیار مفید بودند زیرا بدون افزایش در حجم موتور یا کاهش چشم گیر در مصرف سوخت، مقدار بسیار زیادی نیرو تولید می کردند.
یک نمونه خوب، موتور EF7 است که در حالت تنفس طبیعی (بدون توربو)، 115 اسب بخار قدرت تولید می کند و در نمونه توربوشارژ، بدون تغییر در حجم موتور یا مشخصات اصلی دیگر، قدرت پیشرانه به 150 اسب در محصول سورن ELX می رسد. مثال دیگر، مینی کوپر اس توربوشارژ 5 است که فقط با یک موتور 6/1 لیتری، 200 اسب بخار توان تولید می کند. به علاوه، خودروهایی با عملکرد بالا مانند پورشه 911 توربو یا شورولت کوروت زد آر 1 با استفاده از تغذیه پرفشار، قدرت فوق العاده ای تولید می کنند.
⭕️و اما ایرادات؛ خودروهای مجهز به توربوشارژر اغلب به سوخت زیادی نیاز دارند و مساله بعدی تاخیر در شروعفعالیت توربو است یعنی تا زمانی که توربو به دور بالای خود نرسد، توان بالایی تولید نخواهد کرد. مهندسان در سال های اخیر به کاهش هر دو ایراد فوق کمک زیادی کرده اند.
با سخت گیرانه شدن استانداردهای مصرف سوخت و آلایندگی، بسیاری از خودروسازان به سیستم تغذیه پرفشار بر روی موتورهای کوچک تر روی آورده اند؛ برای مثال در جدیدترین مدل سوناتا دیگر از موتور شش سیلندر استفاده نمی شود، بلکه این خودرو دارای موتور چهار سیلندر توربو است.
♨️ادامه دارد .....
